Aardgas verwerking is een complex industrieel proces ontworpen om ruwe aardgas schoon door het scheiden van onzuiverheden en diverse niet-methaan koolwaterstoffen en vloeistoffen om te produceren wat bekend staat als pijpleidingen kwaliteit droge aardgas.
Aardgas verwerking begint bij het goed hoofd. De samenstelling van het ruwe aardgas uit de producerende putten afhankelijk van het type, diepte en locatie van de ondergrondse storting en de geologie van het gebied. Olie en aardgas worden vaak gevonden samen in hetzelfde reservoir. Het gas uit oliebronnen wordt algemeen geclassificeerd als geassocieerde opgelost, waardoor het aardgas wordt geassocieerd met of opgelost in ruwe olie. Aardgasproductie afwezig enige connectie met ruwe olie wordt geclassificeerd als “niet-verbonden.” In 2004, 75 procent van de Amerikaanse wellhead productie van aardgas was niet-verbonden.
De meeste aardgas gewonnen uit de aarde bevat, in verschillende mate, laag moleculair gewicht koolwaterstofverbindingen; voorbeelden zijn methaan (CH4), ethaan (C2H6), propaan (C3H8) en butaan (C4H10). Toen bracht naar de oppervlakte en verwerkte gezuiverd, afgewerkt bijproducten, al deze worden gezamenlijk aangeduid als NGL (Natural Gas Liquids). Het aardgas gewonnen uit steenkool reservoirs en mijnen (Coalbed Methane) is de primaire uitzondering, in wezen een mix van voornamelijk methaan en ongeveer 10 procent kooldioxide (CO2).
Aardgas-verwerkingsbedrijven zuiveren ruwe aardgas uit (a) ondergrondse gasvelden en (b) van putmonden met bijbehorende gas door het verwijderen van gemeenschappelijke verontreinigingen zoals water, kooldioxide (CO2) en waterstofsulfide (H2S). Een aantal van de stoffen die aardgas vervuilen hebben economische waarde en worden verder verwerkt of verkocht. Een volledig operationele fabriek levert pipeline-kwaliteit droge aardgas dat gebruikt kan worden als brandstof voor residentiële, commerciële en industriële verbruikers.