Er zijn drie belangrijke vormen van fysieke handelscontracten: swing contracten, basislast contracten en vaste contracten. Swing (of ‘onderbreekbare’) contracten zijn meestal van korte duur, en kan zo kort als een dag en zijn meestal niet langer dan een maand. Onder dit soort overeenkomsten, zowel de koper als de verkoper het erover eens dat geen van de partijen is verplicht de exacte volume aangegeven te leveren of te ontvangen. Deze contracten zijn de meest flexibele, en worden meestal opgezet als of de levering van gas van de verkoper, of de vraag naar gas van de koper, zijn onbetrouwbaar.
Baseload contracten zijn vergelijkbaar met contracten zwaaien. Noch de koper, noch de verkoper is verplicht om het exacte volume aangegeven te leveren of te ontvangen. Het is echter afgesproken dat beide partijen zullen proberen om het opgegeven volume te leveren of te ontvangen, op basis van een ‘inspanningsverplichting’. Bovendien zijn beide partijen het eens zijn over het algemeen niet aan de overeenkomst te beëindigen als gevolg van marktprijs bewegingen. Beide afspraken zijn geen wettelijke verplichtingen – is er geen beroep op juridische bijstand voor beide partijen als ze geloven dat de andere partij heeft zijn uiterste best doen om de overeenkomst te voldoen niet maken – ze vertrouwen in plaats daarvan op de relatie (zowel persoonlijk als professioneel) tussen koper en verkoper.
Firm opdrachten zijn verschillend van swing en baseload contracten in dat er rechtsmiddelen ter beschikking van beide partijen, indien de andere partij nalaat haar verplichtingen uit de overeenkomst. Dit betekent dat beide partijen wettelijk verplicht zijn om ofwel te ontvangen of te leveren de hoeveelheid gas die in het contract. Deze contracten worden voornamelijk gebruikt wanneer zowel de vraag en aanbod voor de opgegeven hoeveelheid aardgas waarschijnlijk niet veranderen of af te zetten.